Ikalawang Yugto: edukasyon

sa karalitan at sa kamumusan ng iyong linkod, napag pasyahan ng aking butihin magulang na pag aralin ako sa medyo de klaseng paaralan. Pinapasok ako sa CJA, isang paaralan na matatagpuan sa aking bayan. Itong paaralang ito ay pinamumugaran ng mga Penguin na mamatandang dalaga. ito ay pinamumunuan ng isang pamilyang nagngangalang Baterina.

Ang paaralang to ay sadyang kakaiba dahil sa istriktong pamamalakad at sa kakitiran at kalumaan ng mga nag hihikahos na isip ng mga nanunungkulan. maraming bawal at minsan ay di pantay ang pag tingn ng mga guro sa kanlang mga eskwela.

Akala ko di ako makakaagapay sa maa kumbentong eskwelahan na pnasukan ko...pero salamat sa diyos....nakaligtas ako. Nagpapasalamat din ako sa aking paaralan dahi nahubog nila ako sa ating ako ngayon....Buti hindi ako pakawala katulad ng mga taong nakikita at nakikisalimuha sa akin sa kolehiyo

Dito ko rin nakilala ang mga kaklase ko na naging kasama ko hangan sa magtapos kami sa mataas na paaralan...mula sa 40 ay naging 18 na lang kami...marahil ay di nakatagal ang iba...nagpapasalamat ako at nikalala ko sila..ehehehhe

habang ako ay nag-aaral mula elementarya hangang sa highschool naiiba ang akng prinsipyo buhat sa pakikisalimuha at pakikipaglaban sa mahirap na aralin na mayat maya'y gumugulo sa aking paglaaro at pag papahinga...

Pala-laro ako noon..hangang ngayon...mahilig akong maglaro, dumaldal, manukso, mangimpuwensya, gumawa ng kung anong pagkakaguluhan,magyabang at magpangap na magaling sa klase...ito ang mga gawain koh. bukod sa mga natatanging gawain na ito naging madali sa aking ang makisama..lalo na sa mga babae hehehhheheh.....mahilig akong makipaglaro sa kanila...noong nasa pang anim na baitang na ako...malimit akon nakikipagtuksuhan sa mga babae...madalang akong makisama sa mga lalaki sa amin dahi madalas akong tuksuhin at tutsain ng mga ito. sa kasawiang palad ang mga lalaki kong kaklase at kaibigan ay nasulpot lamang sa kawalan kung may ipagagawa silang takdang araln o proyekto. Sa kabuuan at sa maliwanag na bahagi...nagkakabutihan din naman kami...ngunit di ako nasama sa kanila dahil ayaw kong mapagalitan ng aking guro at mapasama sa kanilang katarantaduhan...heeehehe (duwag!)

Matapos ang Elementarya.....magsisimua nanaman ang panibagong kabaryo...ang Highschool
ang ghschool ay iba sa Elementary...mas seryoso at mas magawain ito...Sa kabia ng kanang pagkakaiba...dito ko natutunan ang sarili....maki-isa, makipagaban, ma trabaho at higit sa laha...magmahal...kasabay nito ang masaktan, malugmok, at tangapin ang kasawian ng sadang spirito ng karimlan sa buha nitong pita.

Sino ako?

Ako ay ako yun lang ang masasabi ko sa nilalang na naglilimbag ng mensaheng kasalukuyan ninyong binabasa....

upang bigyan ng masigasig na introduksyon sa simple at alibughang buhay na naranasan ng isang hamak na nilalang...hayaan kong ikwento sa inyo ang aking buhay noon at ngayon....

Ako ay si Carlos Patiag Depante, caloy kung tawagin ng mga kaibigan at malalapit sa akin , Loy kung tinatamad sambitin ang mga unang letra at kung ma pamilyar ang isang tao sa akin, Mr Depante naman para sa mga professional, teacher, mga di ko pa kilala ng lubusan at mga taong napapasulyap sa kalunoslunos at malaswang apelido, Carlo Ray at Carlos kung galit ang mga tao sa akin, kung damdam ko ang mabantot at maka banyagang pangalan, kung nalulumbay at may problema, kung gustong hanapin ang tunay na kaytauhan, kung hindi handa sa kasalukuyang darating at kung nais maghanap ng kasagutan sa mga tanong na walang kasagutan....

1. Ang simula ng Agos

Isinilang ako sa probinsya ng Nueva Ecija, bayan ng luklukan ng mga nag-aararo...nag-aararo sa patag na kabukiran. malayo sa kabihasanan pero malapit sa kalooban ng simpleng kanayunan. isang araw ay isinugod ang aking nanay sa Ospital Ng Cabanatuan... masigasig na naghintay at nangamba ang aking ama habang sa loob ng silid paanakan ay naire ang aking nanay...sa kabutihang palad...isang malaking luwad ang lumabas sa sinapupunan....ito'y ako...

Sa pagmulat ng aking mga mata'y nakita ko ang aking kapatid at ang aking ina na nag aaruga sa akin. sila ang madalas kong kapiling sa duyang nakasabit sa ceiling. Una kaming nanirahan sa payapang bayan ng Cabanatuan sa bariong Kapitang Pepe ang pangalan.. di ko unang nakita ang kagandahan ng mundo.

Sa di inaasahang pagkakataon ay nilalaro ako ng kung sino sino mga kapitbahay, kasambahya, aso, at mga katrabaho ng aking mga ama...pero ni isang alaala ay di ko matanto...nakikita ko lang sila sa mga letratong kinuha ng aking ama o di kaya ng aking ina....ang alam kulang gawin ay mag-likot, kumain, umiyak, magkalat at magdumi sa higaan at higit sa lahat ay matulog...iyon lang at wala nang iba pa

Mayamaya lamang ay inutusan ang aking ama ng lola kong luka na nanay ng ama kong magaling na dalin kami sa Cabuyao, Laguna....ang bayan ng aking itay.. kaya minabuti ng aking ama na dalhin kami sa Cabuyao...

Sa cabuyao ako nag kamalay at nag simula ang bagong kalbaryo ng buhay...pero nagpapasalamat ako dahil isinilang ang bunso kong kapatid sa nasabing pook...kaya ngayon tatlo na kami. Si Ate ako at ang aking bunsong kapatid. sila ang aking katuwang mula noon hangang ngaun...

Ang simula ng isang agos ay nagmula sa isang patak...hangang sa naipon ang patak na ito upang maging lupon ng tubig...ganito din ang simula ng sadyang buhay.....

Hangang dito na lang muna ang aking pagpapakilala...sa susunood na araw ko na lang ito daragdagan (kung mayroon pang bukas para sa akin)...matraming salamat sa pagbabasa...

Ako ay ako

Tao

May pandama

at may kaluluwa...

Unang pahapyaw...isang pambungad sa agos na walang humpay.

Mabuhay!


ito ang unang pasubali na aking sasambitin sa kabaliwan na blog na ito.

ito ay sadyang nilikha upang matutunan ko kayo at matutunan nyo ang hampas lupang inanod ng karagatan sa pangpang ng karimlan at pighati.

Sadyang pustura ang mundong ibabaw sa karangyaang nakabalot at sa materyal na nalkakabulag... di ko alam kung bakit pero may dahilan ang kabaliwang ito....

ang buhay koy simple lamang, sadyang malapit sa sinnig, pagka-Pilipino at pag ka maharot at magasalaw sa sino mang magustuhan....ito ang aking katangian at ito ang aking katauhan

sa ngayon ay hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng ihip ng hanging amihan at aanurin ng agos ng katauhan...ang mahalaga ay buhay ako....buhay na naglalakad sa walang katiyakan at naghahanap ng di ma waring bagay sa karimlan....balang araw ay malalaman ko din kung ano iyon....kailangan ko lang makiayon sa pwersang pangkadaigdigan at sumulyap sa ikabuturan ng aking nadrararamdaman....